ATTENTIE
Wegens Hemelvaart zijn wij donderdag 9 mei gesloten
We zijn al 40 jaar zot van deze Linssen-boot
Meneer en mevrouw Cappendijk uit Rhoon, respectievelijk 79 en 84 jaar, varen al bijna 40 jaar op dezelfde boot. Een St. Jozefvlet 950 Salon die ze kochten in maart 1981. Ze hebben hun boot, die nog nagenoeg in originele staat is, al die jaren met liefde onderhouden. “We hebben al bijna 40 jaar plezier van ’de vlet’, maar je moet toch een keer stoppen hè. Je moet gewoon zo reëel zijn om te zeggen ‘nou is het genoeg’.”
Tijdens hun vakantie in 1980 toerde het echtpaar Cappendijk door Limburg met hun 8,5 m Target. “We hadden onderweg ergens een advertentie van Linssen Yachts gezien en wilden gaan kijken”, herinnert mevrouw Cappendijk zich. “We hebben toen proefgevaren met een 850. Dat was prima, maar hij maakte een ongelooflijke herrie. En hij had een gesloten stuurhuis, daar houden we niet van. De 950 zat toen wel al in het assortiment van Linssen en daar waren we zot van. Het was gewoon een leuke boot, een mooi model, lekker stoer. Het was liefde op het eerste gezicht. Het getinte glas, de opgelegde deuren en de aluminium raamlijsten waren destijds niet standaard, die namen we erbij. De boot is 40 jaar later nog steeds mooi. Het is een tijdloos model.”
Veel vaaruren
Meneer Cappendijk had een rijwielzaak in Rotterdam. “Die zaak bestaat nog, maar ik verkocht de winkel toen ik 62 was. We zijn dus al lang op vrije voeten. Dat betekent veel tijd om van de boot te genieten.”Dat blijkt ook uit het aantal vaaruren van de St. Jozefvlet. De originele motor van Peugeot is na 6380 vaaruren vervangen door een Volvo. Een motor die inmiddels ook alweer 4285 uren heeft gedraaid. Dat is dus 10.665 vaaruren in bijna 40 jaar, wat neerkomt op zo’n 267 vaaruren per jaar. Een dikke 100 uur per jaar meer dan onze klanten gemiddeld varen. Des te groter is de prestatie dat de boot er nog smetteloos uitziet.
In originele staat
Behalve de motor is ook de mast vervangen. “De vorige hebben we er letterlijk vanaf gevaren in 2012”, vertelt mevrouw Cappendijk. “We wilden toen een nieuwe houten mast, niet zo’n aluminium ding. Bij deze boot hoort een mast van hout.” De vloer, de dekken, de betimmering: het is allemaal nog origineel. De weinige aanpassingen die het echtpaar heeft gedaan, waren aan het interieur. De plankjes in de keukenkastjes, het toilet, het aanrechtblad. Ook de techniek, zoals de stuurstand, is nog zoals die 40 jaar geleden was. Meneer Cappendijk: “We hebben nooit nieuwe of moderne elektronica toegevoegd. Het functioneert allemaal nog prima. Alles werkt. Op de binnenwateren heb je die extra techniek ook niet nodig.”
Mevrouw Cappendijk: “We gaan niet veel op zee. Alleen af en toe bij het Haringvliet een stukje, een paar uur voor de lol op zondagmiddag. De zee, daar zijn dit toch geen bootjes voor. Maar het gaat wel. De Oosterschelde en Westerschelde kunnen trouwens ook heftig zijn. Via de Westerschelde gaan we meestal naar België.”
Ontmoetingen
“We zijn altijd tevreden geweest over deze boot”, vertelt mevrouw Cappendijk. “We kunnen er overal mee naartoe. Deze boot is ideaal voor de lage brugjes in het noorden, waar we vaak komen. En we springen nog steeds gemakkelijk op de steiger, ook op onze leeftijd.”
Het echtpaar voer vooral door Nederland, België en Frankrijk en maakte veel mee onderweg. Mevrouw Cappendijk documenteerde alles en schreef vier logboeken vol. Plaatsnamen, tijdstippen, weersomstandigheden. Van de bijzondere ontmoetingen onderweg herinnert ze zich als eerste die met een grote Congolese muziekgroep. “We lagen ergens in Frankrijk aan een steigertje. Die muziekgroep was daar ook en vond onze boot het perfecte decor. Even later stond er een mevrouw op ons dek te zingen. Dat was heel erg leuk.”
Drukte op het water
De boot bleef nagenoeg onveranderd, maar de omstandigheden niet. “Het is veel drukker geworden op het water. Vooral door het grote aantal speedbootjes. Ze varen vaak alles ondersteboven. Natuurlijk hebben zij ook recht op watersport, maar het is een hele andere wereld. Ze hebben een andere mentaliteit.”
De drukte doet niets af aan het vaarplezier. Meneer en mevrouw blijven vaarliefhebbers in hart en nieren. Desondanks verkopen ze hun boot, nu ze nog gezond van lichaam en geest zijn. “We willen het niet zo ver laten komen dat we onze boot straks mee moeten geven aan de eerste de beste opkoper.”
Waardevast
Het is voor meneer en mevrouw Cappendijk niet moeilijk om een koper te vinden. De goed onderhouden boot heeft zijn waarde behouden. Het bedrag waarvoor het echtpaar de boot kan verkopen, is nagenoeg gelijk aan het bedrag dat ze er in 1981 voor betaalden.